Атлантропа: Нацистите планирале да го затрупаат Јадранското море и да ги населат Гермаците

Германски архитект Херман Соргел (1885-1952) бил сведок на големата светска криза на почетокот на минатиот век (Првата светска војна, големата економска криза во 1920-те, успонот на нацистите на власт во Германиј) и бил уверен како новиот светски конфликт бил неизбежен.

Соргел сметал дека војната може да се избегне само со радикални идеи, а токму таква и самиот ја изнел – Атлантропа. Сакал да изгради голема брана на Гибралтар, Дарданелим,и во морето меѓу Сицилија и Тунис.

Секоја од тие брани би содржала еднакво голема хидроцентрала, со што заскогаш би се решиле енергентските потреби на целиот континент.

Воено би ги затрупал големите делови од Средоземјето, за да го прилагоди нивото на мре со потребите на проектите. Во проектот би учествувале сите европски држави, како финансиски, така и со работна сила.

Со тоа би се решиле два проблеми, би се искоренила невработеноста, а државите, со енормно вложување би влегле во овој проект, повеќе не би имале пари за финансирање на воената индустрија. Би бил постигнат траен мир.

Според Соргел, Хрватска не би била повеќе поморска земја. Речиси цел Јадран би бил затрупан, а далматинските острови, наместо море, би се нашле опкружени со непрегледно копно.

Нацистичката верзија на планот подразбирала и затрупување на Јадранското море, а новнонастанатото копно би се претворило во плодна земја. Таму би се населиле Германците, во постојана потрага за Лебенсраумом, односно, додатна територија.

Соргел сметал дека целиот негов план би бил мирна замена за нацистичката концепција на Лебенсраум – завземање на европската територија за живот на Германците. Веројатно тоа е една од причините поради кои нацистите во 1942 година забраниле делување.

Во однос на тоа, што проектот е заснован на концепт на пацифизам и спојување на Европа и Африка, со историски предзнак, лесно да се истакне делот на – колонијлистичкото тежнеење и евроцентристичкиот став кон Африка.